23.01.2006r.

Islandzka podróżniczka wszechczasów


Guðríður Þorbjarnardóttir jest najprawdopodobniej jedną z najważniejszych i najciekawszych osób w całej islandzkiej historii. Jest do dzisiaj uważana przez wielu za "największą podróżniczkę wszechczasów".

Mapa wypraw Guðríður Þorbjarnardóttir

Jej rodzicami byli Þorbjörn Vífilsson i Hallveig Einarsdóttir, którzy żyli na farmie Laugarbrekka przy Hellnar pod koniec X wieku. Swoje dzieciństwo Guðríður spędzała właśnie na tej farmie lub u dziadków w Arnarstapi. Guðríður wyrosła na bardzo piękną i dzielną kobietę, przez wszystkich darzoną olbrzymim szacunkiem.

Około dziesięciu lat po tym, jak Eryk Rudy dopłynął na Grenlandię, Þorbjörn - ojciec Guðríður - postanowił przenieść się tam ze swoją rodziną. Podczas podróży wiele osób zmarło, a pozostali cierpieli z powodu bardzo trudnych warunków. W końcu jednak wędrowcy dotarli na Grenlandię. Þorbjörn udał się do Eiríksfjörður (dzisiejsze Tunnuliarfik), gdzie mieszkał Eryk Rudy, który tak się ucieszył z przybycia swojego przyjaciela, że podarował mu ziemię nieopodal swojej. Tak więc rodzina Guðríður i rodzina Eryka Rudego stali się sąsiadami. Wkrótce Guðríður wyszła za mąż za Þorsteinna Eiríkssona - syna przyjaciela swojego ojca.

Postać Guðríður Þorbjarnardóttir, którą wyrzeźbił Ásmundur Sveinsson Po pewnym czasie Guðríður i jej mąż Þorsteinn popłynęli do Winlandii. Ta odkryta przez brata Þorsteinna - Leifura Eiríkssona - część Ameryki, to tereny najprawdopodobniej Nowej Funlandii. W trakcie rejsu wiele osób chorowało i zmarło. Śmierć zabrała również samego Þorsteinna i Guðríður została wdową. Udała się wtedy wraz ze swoim szwagrem Leifurem do Brattahlið. Po pewnym czasie spotkała tam bogatego handlowca Þorfinnura Karlsefni. Obydwoje zakochali się w sobie i niedługo potem pobrali się. Þorfinnur bardzo marzył o podróży do Winlandii i odkrywaniu nowych lądów. Gdy udało im się tam dotrzeć, Guðríður zamieszkała wraz z mężem w obozie Leifura Eiríkssona. Pierwszej zimy urodził im się syn, któremu dali na imię Snorri. Guðríður była pierwszą białą kobietą, która urodziła dziecko w Nowym Świecie a jej syn pierwszym białym dzieckiem Ameryki. Po kilku latach pobytu Guðríður z mężem i synem musieli powrócić na Grenlandię, bo ich stosunki z miejscową ludnością, nazywaną przez wikingów Skræling (tak samo jak nazywano rdzennych mieszkańców Grenlandii) nie układały się najlepiej. Na Grenlandii nie zostali na długo i popłynęli do Norwegii. Spędzili tam jedną zimę i udali się na Islandię. Osiedlili się na stałe w Glaumbær w Skagafjörður.

Po pewnym czasie od powrotu na Islandię, Þorfinnur zmarł i Guðríður znów została wdową. W tym czasie Islandia przechodziła na chrześcijaństwo i Guðríður również przyjęła chrzest. Jej wiara była na tyle silna, że postanowiła oddać swojemu synowi rodzinną farmę a sama, jako pierwsza w historii Islandka, udała się na pielgrzymkę do Rzymu. W czasach, gdy kobiety właściwie same nigdy nie podróżowały, Guðríður pieszo przemierzyła Europę aż do Watykanu. Tam została przyjęta przez papieża, któremu opowiedziała o rozwoju chrześcijaństwa na Islandii i Grenlandii. Gdy wróciła na Islandię, jej syn Snorri zbudował kościół w Glaumbær, gdzie Guðríður wiodła następnie życie pustelniczki aż do śmierci.

Z historii opisanych m.in. w sadze o Eryku Rudym, można się dowiedzieć, że Guðríður była kobietą o niezwykłej inteligencji, wytrzymałości i uczciwości. Bez wątpienia, żadna inna kobieta w jej czasach nie podróżowała tyle co ona.



Wiecej artykułów

Skomentuj tę wiadomość na forum





Copyright © 2003-2006 ICELAND.PL
Wszelkie prawa zastrzezone - All rights reserved