Z badań opublikowanych w American Journal of Psychiatry wynika, że Islandczycy stanowią populację osób, które nie ulegają sezonowym zaburzeniom nastroju, zwanymi inaczej zimową depresją. Sezonowe zaburzenia nastroju są skutkiem rozregulowania zegara biologicznego, w wyniku zmniejszenia ilości światła i krótszego dnia w czasie jesieni i zimy.
Wielu naukowców uważa, że wraz ze zmniejszeniem ilości światła uwalniana jest w organizmie melatonina, która wprowadza człowieka w swoisty letarg. Efektem tego jest senność, zmęczenie, chandra i wyraźne obniżenie nastroju. Poranne wstawanie wydaje się karą, a poczucie przygnębienia jest rekompensowane nadmiernym spożywaniem słodyczy. Uważa się, że około 10% społeczeństwa odczuwa mniej lub bardziej nasilone objawy depresji zimowej.
Dane te jednak nie dotyczą mieszkańców Islandii, co jest zaskakujące, jeśli weźmiemy pod uwagę długą Islandzką zimę. Zdaniem dra Hogni Oskarssona wpływ na to miała swoista genetyczna selekcja, która faworyzowała osoby odporne na zimę i zdolne przetrwać nękające Islandczyków przez ostatnie milenium plagi, wulkany i lód.
Copyright © 2003-2006 ICELAND.PL
Wszelkie prawa zastrzezone - All rights reserved
|
|
