Islandzka gospodarka oparta jest na systemie kapitalistycznym, jednak z bardzo rozwiniętym systemem opieki społecznej, niskim bezrobociem i sprawiedliwym podziałem zysków. Prócz hydrotermalnej i geotermalnej energii, Islandia właściwie nie ma żadnych bogactw naturalnych. Gospodarka oparta jest głównie na przemyśle rybnym, dostarczającym aż 70% wpływów z eksportu i zatrudniającym 12 % siły roboczej. Innym towarem eksportowym Islandii jest aluminium i żelazo-krzem. W ostatnich latach wzbogacono gospodarkę o przemysł wytwórczy i usługowy. Rozwinęła się też biotechnologia. Obecnie nastąpił silny wzrost turystyki.

Centroprawicowy rząd planuje kontynuować politykę redukującą wydatki z bużetu państwa i bieżący deficyt, limitującą pożyczki zagraniczne, hamującą inflację. Rząd zamierza też zrewidować politykę rolną, urozmaicić gałęzie gospodarki i przeprowadzić prywatyzację. Rząd pozostaje przeciwny członkowstwu Islandii w UE, głównie z powodu obaw Islandczyków o utratę kontroli nad zasobami rybnymi i prawem do ich połowu.