Około 300 000 ludzi włada na świecie językiem islandzkim, oczywiście ogromną większość z tej liczby stanowią sami Islandczycy. Język islandzki jest jedynym językiem urzędowym na wyspie. Ciekawostką jest, że Islandczycy nie wykształcili żadnego dialektu. Jest to ewenement w skali światowej, aby tak rozproszona po kraju społeczność i tak izolowana w małych grupkach nie wykształciła odmian ojczystego języka.

Język islandzki, należący do grupy języków germańskich, pozostał właściwie językiem niezmienionym w stosunku do języka Wikingów zasiedlających w IX wieku wyspę. Oczywiście powstało z biegiem czasu wiele nowych słów.
Najbardziej spokrewnione z językiem islandzkim są zachodnionorweske dialekty i język Wysp Owczych. W dalszej kolejności spokrewnienia można wymienić: duński, szwedzki, angielski, holenderski, niemiecki.

Islandczycy zwracają się do siebie po imieniu, nie mają formy:"Pan/Pani". Nie używają samych nazwisk, jeśli o kimś mówią, lecz samego imienia, bądź imienia razem z nazwiskiem. Z nazwiskami islandzkimi zwiazana jest jeszcze inna historia...
Islandczycy jako jedyni zachowali staronorweską tradycję niezachowywania nazwisk rodowych lecz wyprowadzania ich od imion swych ojców (rzadziej - matek), dodając przyrostek -son (syn) lub -dóttir (córka). Tak więc syn Óskara będzie nosił nazwisko Óskarsson, zaś jego córka - Óskarsdóttir. Z tego powodu członkowie rodziny mają różne nazwiska, co dla nas brzmi nieco egzotycznie. Większość nazwisk islandzkich tworzona jest w powyższy sposób, choć zachowała się garstka Islandczyków, która nosi nazwiska rodowe.