Reykjavík (110 000 mieszkańców) jest stolicą Islandii. Pierwszym osadnikiem -założycielem dzisiejszego Reykjavíku był Ingólfur Arnarson, który nazwał to miejsce "zadymioną zatoką", gdyż dopływając do lądu zobaczył wydobywającą się parę z gorących źródeł. Dziś, Reykjavík jest gwarną mini-metropolią, a ze związanymi z nim przyległymi miastami, tworzy stołeczną aglomerację, która liczy 160 000 ludzi.

Przez ponad 1000 lat wszystkie ważne dla Islandii sprawy toczyły się w okolicy Reykjavíku. W 930 r. powstał islandzki parlament - Alþingi, który za swoją siedzibę obrał Þingvellir, położony zaledwie 50 km od Reykjavíku. Póżniejszy, potężny zakon Augustynów rezydował na pobliskiej wysepce Viðey. Przez wiele lat gubernatorzy duńscy mieszkali w niedalekim Bessastaðir. Wreszcie, od najdawniejszych czasów przybywający na wyspę kupcy handlowali z rybakami - mieszkańcami Reykjavíku. Jednak o poważniejszym rozwoju miasta można mówić dopiero od połowy XVIII w.

Wiele Reykjavík zawdzięcza Skúli Magnússonowi, pierwszemu Islandczykowi powołanemu na stanowisko Wysokiego Szeryfa Islandii. To dzięki jego wysiłkom, słaba rybacka wioska, licząca zaledwie 150 ludzi zmieniła się radykalnie. W połowie XVIII w. Skúli wybudował w Reykjavíku fabryki wełny. Był to początek nie tylko poprawy życia garstki ludzi ale przede wszystkim walka z duńskim monopolem handlowym.

W 1796 r. przeniesiono siedzibę biskupstwa ze Skálholt do Reykjavíku. Mniej więcej w tym samym czasie lokalne więzienie przekształcono na budynek rządu i do dzisiaj spełnia on tę rolę. Począwszy od 1904 r. zaczęły powstawać nowe szpitale, założono uniwersytet, powstał Bank Narodowy. Stary port wybudowano w latach 1913 - 1917, w czym była pomocna kolejka wąskotorowa, jedyna kolejka jaka kiedykolwiek była na Islandii. W 1921 wybudowano elektrownię na rzece Elliðaár, jednej z najbogatszych w łososie rzek na Islandii. Ta elektrownia jednak okazała się niewystarczająca i wkrótce potem zbudowano hydroelektrownię na rzece Sog. To przedsięwzięcie zapoczątkowało istanienie Państwowej Spółki Energetycznej. Od 1939 r. do domów w Reykjavíku dostarczana jest gorąca woda geotermalna.

Pierwsze drukarnie zaczęły działać w Reykjavíku w 1844 r. Dzisiaj w stolicy Islandii wydaje się najwięcej na świecie książek, gazet i magazynów w przeliczeniu na jednego mieszkańca.

Doskonała praca i poświęcenie inżynierów i architektów pozwoliły uczynić z Reykjavíku dobrze zorganizowane, utrzymane i przestronne miasto z 11 dzielnicami.
W Śródmieściu znajdują się liczne historyczne budynki. Na południowej stronie placu Austurvöllur, w centrum stolicy, znajduje się budynek Parlamentu zbudowany w 1881 r., a za nim - Katedra Luterańska z 1796 r. Na środku placu stoi pomnik Jóna Sigurðssona, patrioty, który poprowadził Islandię ku drodze do niepodległości. Nieopodal, na Lækjargata, znajduje się Narodowa Galeria Sztuki, a nieco na wschód - Hallgrímskirkja, niedawno ukończony kościół, dedykowany XVII-wiecznemu poecie Hallgrímurowi Péturssonowi. Idąc z placu Austurvöllur na wschód i przechodząc obok budynku poczty, dochodzimy do pomnika Skúli Magnússona. Po przeciwnej stronie ulicy znajduje się efektowny i nowoczesny Ratusz, zbudowany na jeziorze Tjörnin. Stamtąd, spacerkiem, mamy ok. 15 minut drogi do miasteczka uniwersyteckiego oraz do Muzeum Narodowego, Instytutu Manuskryptów, Domu Nordyckiego, Uniwersyteckiej Hali Koncertowej i kina. Z tego miejsca, patrząc na wschód (przez pas startowy lotniska) widać wzgórze Öskjuhlíð, a na nim okazałą budowlę - Perlan ("Perła") zbudowana na ogromnych zbiornikach z gorącą wodą, w którą zaopatruje się Reykjavík.

Inne miejsca w Reykjavíku, warte zwiedzenia, to: jezioro Tjörnin i otaczający go park (Hljómskálagarðurinn); okolice starego portu; Muzeum Historii Naturalnej na Hverfisgata; dolina Laugardalur z przeróżnymi obiektami sportowymi, kempingiem, basenem, zoo, parkiem, ogrodem botanicznym; skansen Árbæjarsafn.